Het is een rustige start geweest van het seizoen op Lough Corrib, alleen lokale sportvissers die binnen vijf kilometer van het meer wonen hebben het recht om hier nu te vissen. Het logisch dat dit betekent dat er maar weinig boten op het meer te vinden waren, de meeste mensen houden zich aan de adviezen om te voorkomen dat ze covid oplopen en helpen elkaar indien nodig.
We ontvingen een verslag van Robert Moloney, die met zijn vader Paul een paar keer het onderste deel van het meer bevist heeft. Vanwege de koude start van het seizoen, werd er vooral slepend gevist met kleine Rapala-pluggen; ze wisten onder andere een mooie vis te landen tussen Friar’s Cut en Sca Island.
Bijna tegelijkertijd boog ook de tweede hengel diep door en drilden ze op hetzelfde moment twee verschillende forellen! De vis van Robert was vijftig centimeter lang, met een geschat gewicht van vijf tot vijf en een half pond; een prachtige vis! De vis van Paul was nauwelijks kleiner, met een geschat gewicht van vier en een half pond en deze pakte een Tasmanian Devil. Beide vissen waren in een uitstekende conditie en werden na het maken van een vangstfoto zo snel mogelijk weer teruggezet.
Als een tweeling! Iedereen die het onderste deel van Corrib een beetje kent weet dat dit typische vissen zijn voor dit gedeelte van het meer.
Op zaterdag gingen ze opnieuw het water op en Robert wist nu een mooie vis van ruim drie pond zwaar te landen tijdens het slepend vissen nabij Friar’s Cut.
Robert meldde ook dat ze kleine hoeveelheden insecten uit zagen komen rond de eilanden achter Fly Island, in de avonduren waren er spaarzaam olijf gekleurde vliegen aanwezig. Een goed teken voor de ‘duckfly’ (muggensoort) die op korte termijn zou moeten verschijnen.
Goed gedaan Robert en Paul. Hopelijk zullen we de komende weken meer van dergelijke berichten binnen krijgen. Met wat geluk zullen ook de restricties voor wat betreft het reizen verlicht worden en zullen meer sportvissers het meer kunnen bevissen. Daar behoor ik zelf ook toe!
