Kevin McGowan is een man met een missie. Of dat was hij, tot vorige week. Een missie om een blonde rog te vangen vanaf de kust. Blonde roggen zijn niet de meest voorkomende vangst. Ze hebben een voorkeur voor dieper water dan andere roggensoorten en worden af en toe gevangen door bootvissers, maar alleen op bepaalde, goed geheim gehouden plekken. We hadden nog nooit gehoord van een vangst vanaf de kant, maar Kevin was vastbesloten dat wel te doen. We laten hem het verhaal in zijn eigen woorden vertellen…
“Ik wilde al lang weten of je deze schoonheden rond de Ierse kust kon vangen. Ik ben zelfs vanuit Cork naar Donegal gegaan om het te proberen, maar niets.
Na een paar telefoontjes vertelde een vriend van me dat hij op een bepaalde plek aan het duiken was en een paar van deze reuzen dicht bij de kust op de bodem zag liggen.
Drie weken geleden besloot ik het gebied uit te proberen en ik besloot op woensdagavond naar deze stek te rijden, ‘s nachts het binnenkomende tij te bevissen, in mijn auto te slapen en overdag ook de verschillende getijden te bevissen.
Na een verschrikkelijk winderige, natte, koude nacht zonder slaap ging ik weer aan de slag, het was echter alleen hondshaai na hondshaai, dus ik besloot naar huis te gaan.
Na Googlen, oude kaarten opzoeken en lezen over deze vis kreeg ik een sms van iemand en hij stelde voor om het nog eens te proberen op een rustige dag met een licht briesje net na springtij. Dus ik ging onderlijnen knopen, aas verzamelen, mijn reels en hengels keer op keer controleren… ik kon niet slapen van opwinding.
Na een rit van vier uur kwam ik aan op de stek en het zag er zo goed uit dat ik niet snel genoeg naar de waterkant kon gaan. Mijn eerste twee worpen leverden weer hondshaai op – vergezeld van commentaar dat ik hier niet zal herhalen, dus besloot ik voor groter aas te gaan – drie grote zandspiering op een maatje 3/0 haak.
Op weg naar het water die ochtend zei ik dat ik hier goed moest eten, dus ik had een fles heet water bij me voor soep – waarom? Een broodje hete kip was beter geweest. Ik goot het hete water over de ingrediënten en het volgende moment ging mijn hengel er als een trein vandoor – ik verbrandde mijn vingers!
Ik greep de hengel en zette de haak, ik zei: geen hondshaai deze keer, deze vis bleef maar gaan, na een paar minuten landde ik de vis op de rots beneden, maar toen ik de vis ging ophalen verdween deze in de diepte, weg!
In mijn gedachten ging op dat moment mijn visgerei op Marktplaats!
Terwijl ik de eerste hengel weer aan het beazen was, boog mijn andere hengel diep door – “holy s**t” – terwijl ik de haak zette, mijn hartkloppingen als een gek, “als ik deze vis verlies is het gedaan”. Ik nam mijn tijd, de vis bleef maar lijn nemen, bleef maar aan de bodem plakken, het was een afwachtend spelletje maar uiteindelijk brak hij de oppervlakte en mijn mond viel open.”
“Nadat ik foto’s had gemaakt en de vis weer teruggezet had, namen we afscheid en zwom deze weg.
Ik bracht opnieuw aas aan en wierp het uit – nu ging ik genieten van mijn pot soep – ik keek om en daar lag het verspreid over de rotsen, lol! Volgende keer gewoon een broodje hete kip meenemen.
Op die dag had ik vier hondshaaien, een koolvis, miste ik twee blonde rogjes en landde ik er één. Daar zal ik nog lang over doorzeuren, de volgende rog op mijn lijst is een grootoogrog…”
Goed gedaan Kevin, klinkt als een geweldige sessie en we zijn blij dat je je doel hebt bereikt.
Missie volbracht!
