Dit verslag van Stephen’s Day komt van Dan O’Neill van South East Casting:
Het grootste deel van eerste kerstdag binnen doorbrengen met het in elkaar zetten van verschillende dingen eiste zijn tol van mij en Anthony. Toen we even naar het weerbericht keken, leek dinsdag voor ons de beste kans op een uitstapje. Op eerste kerstdag vertelde Anthony’s opa hem veel visverhalen en verhalen over enorme vissen die hij was tegengekomen op een van zijn tochten naar de rivier. Toen ik net buiten Gowran opgroeide, was de rivier de Barrow heel dichtbij en het grootse deel van mijn jeugd had ik daar gevist. Met de verhalen van zijn opa in zijn hoofd (en Anthony’s verbeelding die er nog een schepje bovenop deed), raad eens waar we op St. Stephen’s Day naartoe gingen!
Als de enige getuige van Anthony’s opa van deze enorme snoeken en baarzen kreeg ik veel vragen en werd ik aan een kruisverhoor onderworpen door Anthony. Als ik terugdenk aan toen ik zo oud was als Anthony, schetste mijn verbeelding een ander beeld dan de ‘werkelijkheid’. Ik herinner me dat ik voor het eerst een zalm zag springen, misschien een vis van zes of zeven pond, maar in mijn jonge ogen was dit een beest; hoe zou ik zo’n beest kunnen landen wanneer ik het geluk had er een aan de haak te krijgen?
Toen St. Stephen’s dag aanbrak, waren we vrij vroeg op en gingen we naar Gowran om wat wormen te graven, want we hadden besloten om de kanalen uit te proberen op baars, voorn en serpeling. Ik kon het niet laten om de vliegenhengel mee te nemen, omdat ik dan tenminste wat kon oefenen met het werpen. We hadden wat pellets bij ons, dus we voegden wat water, broodpuree, wat aarde om de mix donkerder te maken en een paar handvol gehakte wormen daar aan toe.
Aangekomen bij de rivier was deze hoog en licht gekleurd; het kanaal zou onze beste kans zijn vandaag. We pakten onze spullen en gingen op weg naar het kanaal. Onderweg hadden we een gezellig praatje en ik onderging weer een stevig kruisverhoor over de verhalen van opa. Anthony vroeg me naar verschillende locaties die zijn opa een bijnaam had gegeven en natuurlijk was er bij elke plek een enorme vis.
Toen we bij de verschillende plekken aankwamen, vroeg Anthony me om ze een naam te geven. We waren vandaag wat we noemden ‘Bull way’ gegaan, omdat er jaren geleden een stier in het veld was geweest, origineel! De rivier toonde een aantal goed uitziende plekken zien en we zagen een aantal vissen voor ons in het vlakke water, dus we hadden genoeg hoop. Ik mengde het lokvoer en gooide er een paar stukjes ter grootte van een golfbal in om te zien wat voor reactie ik van de vissen zou krijgen. We plaatsen montage met de dobber en hielden deze goed in de gaten. Verrassend genoeg duurde het niet lang voordat de dobber langzaam naar één kant wegzakte en we onze eerste voorn van de dag vonden. Er volgden wat voorn en serpeling, Anthony zag een klein gebied net boven me dat hem wel beviel, dus ging hij erheen om het te proberen. Terwijl hij daarboven was, pakte ik de vliegenhengel en begon een beetje te werpen – gewoon oefenen eigenlijk – toen ik een schreeuw en een paar zware snelle voetstappen mijn kant op hoorde komen. Anthony rende op me af, met een kleine serpeling in zijn armen met enkele wonden van zijn rugvin tot zijn staart: “Pap, er kwam een enorme snoek naar me toe toen ik de serpeling binnenhaalde en hij probeerde hem te pakken; dat moet de snoek zijn die opa verloren heeft!
Ik stuurde Anthony naar de tas en zei hem de snoekstreamers te pakken, ik bouwde de vliegenhengel om voor snoek en we gingen op weg naar de plaats van de aanval. Ik had al eerder met Anthony geworpen, dus hij wist hoe hij een zinkende vliegenlijn moest hanteren en werpen. Anthony maakte een paar worpen naar het gebied waar de snoek was, maar geen interesse. We besloten om de streamer te laten zinken en op verschillende dieptes te vissen – en dat betaalde zich uit. Anthony viste de streamer terug en het water barstte uiteen met kleine serpelingen en voorns die naar de vrijheid sprongen, gevolgd door een flits, de snoek was er! De vis nam Anthony op sleeptocht langs het hele kanaal en maakte een aantal goede runs – waardoor hij echt een gevoel kreeg voor het drillen van een snoek met de vliegenhengel. Het was fantastisch om zijn gezicht te zien toen de snoek uit het water sprong. Ik liep langzaam naar het net om Anthony wat tijd alleen te geven om met zijn prijs te vechten. Toen het landingsnet onder de vis ging slaakte Anthony een zucht van verlichting en ik wist hoe hij zich voelde.
De snoek was een mooie vis, met een paar littekens en fantastische kleuren. Wat echt opviel was hoe Anthony zich gedroeg nadat de vis was gevangen, het draaide allemaal om de vis. Hij wilde snel een foto maken en de vis helpen herstellen, iets wat ik hem bij elke vis had geleerd. Terwijl de snoek zich herstelde, zei hij: “Bedankt meneer Snoek, tot de volgende keer”. Een echt geweldige dag en een dag waarop ik kon zien hoe Anthony vooruitgaat op zijn reis als sportvisser.
Goed gedaan, Anthony!
